خوابيد روي تخت

بانوي تيره بخت

سنگين و بي صدا

چون کنده ي درخت

اين بيد نا اميد

با گيسوان لخت

دارد حکايت از

يک فصل سرد و سخت

فصلي که کرده است

او را بدون رخت

بيش از دو خواهرش

شبتاب پايتخت